Rozdział 14.

ZAGŁOSUJ NA MOJEGO BLOGA W GŁOSOWANIU NA BLOG MIESIĄCA STYCZEŃ O TUTAJ: [KLIK]


Pędząc samochodem Harr'ego do szpitala nie myślałam o tym czy przekroczyłam prędkość o dziesięć czy pięćdziesiąt kilometrów na godzinę. Liczyło się to, żeby jak najszybciej dotrzeć na miejsce i dowiedzieć się czegokolwiek. Było już późno w nocy więc ruch na drodze był mniejszy. Wjechałam na parking i zaparkowałam na pierwszym miejscu jakie znalazłam. Ruszyłam szybko do wejścia, w recepcji powiedzieli mi, że mam udać się na 3 piętro. W kącikach moich oczu zebrały się łzy na myśl o tym co mogło się stać. Wybiegłam z windy i ujrzałam Louisa i Zayna siedzących przed salą operacyjną.
- Jezu, Louis co się stało ?! Co z Harrym?!
- Operują go. Dostał dwa razy. W brzuch i klatkę piersiową. Wszystko szło według planu, pokonaliśmy ich, ale w ostatniej chwili jeden, który ledwo żył zdążył jeszcze go postrzelić.
- Co mówią lekarze?
- Nie jesteśmy spokrewnieni, nic nam nie powiedzą.- odezwał się Zayn. W tym momencie z sali operacyjnej wyszedł lekarz.
- Panie doktorze, co z Harrym ?
- A kim pani jest dla niego ?
- Jestem narzeczoną.- skłamałam
- Pan Styles został postrzelony w brzuch i klatkę piersiową. Podczas transportu do szpitala i operacji stracił dużą ilość krwi. Przy operacji były małe komplikacje, ale usunęliśmy pociski i zaszyliśmy rany. Przewieźliśmy go na OIOM, ta doba będzie decydująca. - gdy słuchałam lekarza nawet nie zwróciłam uwagi na to, że z moich oczu niekontrolowanie płynęły łzy.
- Mogę do niego wejść.
- Niestety, stan pacjęta na to nie pozwala.
- Proszę mogę go przynajmniej zobaczyć?
- Tylko przez szybę, pielęgniarka panią zaprowadzi.
    Spojrzałam na Louisa, a on posłał mi tylko smutne spojrzenie. Zobaczyłam go. Leżał podpięty do tych wszystkich aparatur, które utrzymywały go przy życiu. Gdyby nie ja i moje problemy to by się nie wydarzyło.
- Harry proszę cię, musisz przeżyć.- osunęłam się po ścianie i płakałam. Nie wiem ile tak siedziałam, chyba około godzinę.
- Proszę pani, wszystko dobrze?- podeszła do mnie pielęgniarka.
- Nie, nic nie jest dobrze.
- Proszę.- podała mi kubeczek z wodą.- Niech pani usiądzie i się uspokoi, narzeczony jest silny, da radę.
    Uśmiechnęła się do mnie pocieszająco i odeszła znów sprawdzić co z Harrym.
- Melanie?- podniosłam głowę i ujrzałam zapłakaną kobietę w wieku około 40 lat.
-Tak, to ja.-spojrzałam na nią pytająco.
- Jestem Anne Styles, mama Harrego. Pewnie mnie nie pamiętasz.- och to wszystko wyjaśniało.- Louis zadzwonił do mnie, przyjechałam najszybciej jak mogłam. Co się stało ?
- On... został postrzelony, to wszystko prze ze mnie. Gdyby nie chciał mnie chronić.- znowu zaczęłam płakać.
- Ciii, Harry na pewno sobie poradzi. Jest bardzo silny.- Przytuliła mnie, a ja wyczułam, że ona także płacze. Siedziałyśmy razem przed salą, w której był Harry. Ja dalej płakałam, a pani Styles co chwilę pociągała nosem. Przez całą noc nie zmrużyłyśmy oczu czuwając przy Harrym. Nad ranem przyszedł Louis.
- Dzień dobry. Coś więcej wiadomo?
- Bez zmian.
- Louis proszę cię zabierz mnie do domu Harrego, przyda mi się odpoczynek.- odezwała się mama Harr'ego.- Melanie jedziesz z nami.
- Ja muszę zostać.
- Nie ma dyskusji, matka moich przyszłych wnuków ma o siebie dbać. Nie chcemy żebyś nam tu zemdlała. Harry na pewno zrozumie, że musisz wypocząć. Wstałam ze szpitalnego krzesełka i spojrzałam ponownie na Harrego. Nic się nie zmieniło od wczoraj. Jego twarz dalej była blada i nie wyrażała żadnych emocji. W samochodzie nikt się nie odezwał. Louis podrzucił mnie i mamę Harrego pod apartament i odjechał.Odblokowałam zabezpieczenia i weszłam do środka jako pierwsza.
- Nie mieszka już w swoim domu?
- Ostatnio było włamanie. Chce mnie chronić.
- Boże, w co on się wpakował.
- Pani o tym wszystkim nie wiedziała prawda?
- Louis powiedział mi przez telefon.
- Chce pani coś do picia?
- Poradzę sobie, zaraz pójdę odpocząć. Z resztą ty też powinnaś się położyć.- zaprowadziłam mamę Harrego do drugiej sypialni, a sama poszłam do swojej. Położyłam się na łóżku i powoli zasypiałam.

                                                 Harry proszę cię wyzdrowiej!



3 komentarze = następny rozdział