Rozdział 2.

***Oczami Harr'ego***

Zostawiłem zdezoriętowaną Mel w pokoju, zamknąłem drzwi i popędziłem za Malikiem do salonu.
-Co to miało być ?! -nawrzeszczałem na niego, a on jakby nigdy nic rzucił się na kanapę i włączył telewizor.
-Przecież nic nie zrobiłem !
- To powiedz mi co przed chwilą odwaliłeś !
- Przestańcie już, słychać was aż na podjeździe! - do salonu wszedł wkurzony Liam. Co jak co, ale on był chyba najrozsądniejszy z całej naszej paczki, a także gangu.- Robimy tak: Melanie zostaje u Zayna, Zayn jej pilnuje, a ty Hazz jedziesz do siebie, musisz trochę odpocząć.
-O nie.Nie ma mowy. - Payno bardzo dobrze radzi sobie w takich sytuacjach, ale teraz to przegiął.
- Harry, nie masz o co się martwić, a odpoczynek przez kilka dni dobrze ci zrobi.- nawet nie zdążyłem nic powiedzieć, a już stałem przed zamkniętymi drzwiami domu Zayna. Nie miałem nic innego do roboty jak pojechać do domu i opanować moje nerwy. Co nie należało do rzeczy najłatwiejszych.

***Oczami Melanie***

Siedziałam i rozmyślałam dlaczego mnie porwano. No właśnie, dlaczego ? Sama nie wiem. Drzwi pokoju, w którym się znajdowałam otworzyły się gwałtownie, a do pokoju wtargnął ten sam chłopak, który około 20 minut temu przystawiał się do mnie.
- Teraz pójdziesz ze mną złotko.- pociągnął mnie za rękę zmuszając mnie do wstania, niestety ból głowy powrócił, a ja opadłam z powrotem na podłogę.-Rusz się.
-Ja, ja.... nie umiem-wyjąkałam szybko, chwytając miejsce, w którym ból się nasilał
- Rusz się, moja cierpliwość się kończy!-krzyknął, a ja podskoczyłam ze strachu.
- Kiedy ja na prawdę nie mogę.
- Czyli tak się bawimy hmm?- przerzucił mnie sobie przez ramię i wyniósł z pokoju. Kopałam go ale to nic nie dało. W końcu postawił mnie przed drzwiami jakiegoś pomieszczenia.-Jeżeli jeszcze raz mnie nie posłuchasz to tego ostro pożałujesz, zrozumiano?-kiwnęłam głową na tak.Wepchnął mnie do obskurnej piwnicy. Moja pierwsza myśl: jak ztąd uciec ??? Mam! Okno. Wspięłam się po drewnianych skrzynkach i jak najciszej mogłam, otworzyłam je. Udało się.
Biegłam jak najdalej od domu mulata prosto przed siebię. Ćwiczenie lekkoatletyki w dzieciństwie było dobrym pomysłem. Poznałam okolicę dobiegając do parku znajdującego się blisko kamienicy, w której mieszkałam. Upewniając się, że chłopak nie biegnie za mną, usiadłam na ławce, na chwilę wytchnienia. Chwilę później byłam w swoim mieszkaniu. Teraz tylko prysznic i do łóżka spać. Ten dzień był pełen emocji.

Nowy rozdział.

Drugi rozdział Revenge. Pojawi się dzisiaj lub najpóźniej jutro. Wszystko zależy od tego kiedy będę miała chwilę czasu na dokończenie rozdziału ;)
Jeszcze raz proszę o komentarze, to naprawdę daje motywacje ;D

Rozdział 1.

Ból. To jedyne co teraz czułam . Próbuję otworzyć oczy, ale moje próby nie dają żadnego rezultatu. Słyszę czyjeś głosy zza drzwi, dochodzą do mnie tylko pojedyńcze słowa. Śmierć, akcja, zemsta.... Nie wiedziałam o co chodzi i wolę nie wiedzieć. Udało mi się otworzyć oczy. Jestem w jakimś pokoju, a na dodatek w nie swoich ciuchach. Próbuję przypomnieć sobie co zdarzyło się wczorajszego wieczora.

# WSPOMNIENIE

Jest po 1 w nocy, a ja dopiero wracam do domu. Już nigdy nie dam się naciągnąć na imprezę w ciągu tygodnia,a na dodatek jutro praca . Tym bardziej, że do mojego mieszkania < jeżeli można je w ogóle nazwać mieszkaniem> można dojść tylko jedną drogą. Przez najbardziej niebezpieczną dzielnicę miasta, gdzie swoją ''siedzibę'' ma gang grasujący w całym Londynie. Odetchnęłam z ulgą, gdy doszłam do bramy dzielącej dzielnice. Właśnie miałam przejść, niestety nie miałam szczęścia. Usłyszałam głos przy moim uchu:
-Jest późno, powinnaś bardziej uważać.
Później czułam tylko nasilający się ból z tyłu mojej głowy.

#KONIEC WSPOMNIENIA

Słyszę czyjeś kroki na schodach. Szybko zamykam oczy ze strachu przed osobą, która jest coraz bliżej pokoju, w którym się znajduję. Poczułam czyjś oddech na moim policzku.
-Nie bój się kochanie, możesz otworzyć oczy wiem, że już nie śpisz.- gdy usłyszałam te słowa moje serce stanęło, a krew w żyłach zmroziła się. Powoli otworzyłam oczy nade mną stał wysportowany mulat z dużą ilością tatuaży. W drzwiach stał lokowaty chłopak, w białej koszulce, także z tatuażami.

***Oczami Harr'ego***

Gdy udaje, że śpi jest jeszcze piękniejsza niż wczoraj. Jej włosy opadają na poduszkę, a ja z chęcią zająłbym miejsce obok niej. Zayn podszedł do niej, a ja miałem ochotę go zabić.
- Mam nadzieję, że się wyspałaś, hmm ?-spytał się jej Zayn. W odpowiedzi kiwnęła niepewnie głową na tak. Widać, że się bała,drżała jej dolna warga.  -To dobrze, bo będziesz nam za niedługo potrzebna- wzdrygnęła się, gdy musnął jej policzek swoimi ustami.
-Zayn, zostaw ją już w spokoju !- spiorunowałem go wzrokiem. Ona jest MOJA i ZAWSZE będzie MOJA i dobrze o tym wie...

Hejka !
Trochę informacji o mnie:
Jestem Donia. Jestem ze Śląska. Lubię rysować i słuchać muzyki.Jest to mój pierwszy blog z fanfiction, ale mam nadzieję, że przypadnie Wam do gustu. Pierwszy i krótki rozdział w ramach prologu. Nie jestem z niego zadowolona ale obiecuję że następne będą bardziej zadawalające. Proszę o komentarze gdyż moja motywacja do pisania bloga wtedy wzrasta, a rozdziały będą pojawiać się częściej :-)